زیست‌انرژی یا انرژی زیستی یا بیو انرژی (به انگلیسی Bioenergy) :
گونه‌ای انرژی تجدیدپذیر است که از منابع زیستی بدست می‌آید. این مفهوم رابطه نزدیکی با مفهوم زیست‌سوخت که به سوختی گفته می‌شود که از منابع زیستی بدست می‌آید، دارد. در معنای گسترده‌تر، زیست‌انرژی شامل زیست توده (نوعی مواد زیستی که برای فراوری زیست‌سوخت بکار می‌روند) و هرگونه استخراج انرژی از منابع زیستی برای استفاده در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، علمی و فنی می‌باشد. این تصور اشتباهی است که زیست توده همان زیست‌انرژی می‌باشد. در حقیقت زیست‌انرژی، انرژی بدست آمده از زیست‌توده است در حالی‌که زیست‌توده در اینجا نوعی سوخت است و زیست‌انرژی نوعی انرژی. در حقیقت زیست‌توده به هر نوع ماده آلی گفته می‌شود که اثرات خورشید در آن بصورت ماده شیمیایی ذخیره شده است. در بین زیست توده‌ها موادی چون چوب و ضایعات آن، کاه، کود، نیشکر و دیگر زیست‌فراورده‌ها و فرایندهای کشاورزی به عنوان سوخت بکار می‌روند. در اروپا نسبت به آمریکای شمالی، تمایل کمتری برای بکار بردن کلمه زیست‌انرژی وجود دارد.
اما زیست توده چیست؟
زیست توده یکی از منابع عمده در میان انواع منابع انرژیهای نو، می‌باشد. تعاریف متعدد و گوناگونی از این منابع شده است .تعریف اتحادیه اروپا از زیست توده که در راهنمای۲۰۰۱/۷۷/EC به تاریخ ۲۷سپتامبر ۲۰۰۱ میلادی عنوان شده، عبارت است از: “زیست توده عبارت است از اجزا قابل تجزیه زیستی از محصولات، پسماندها و زائدات کشاورزی (شامل مواد گیاهی و دامی)، جنگلها و صنایع وابسته و همچنین زائدات صنعتی و شهری قابل تجزیه”. بر اساس تعریف علمی ارائه شده برای زیست توده در این آیین نامه، زیست توده به سوختهائی اطلاق می‌گردد که از جرم توده فیتوپلانکتونها و جرم توده زئوپلانکتونها ساخته می‌شوند.
امروزه مشخص شده است که سوخت های زیستی به دست آمده از پسماندهای جنگل ها و محصول های کشاورزی جهان می تواند سالانه به اندازه ۷۰ میلیارد تن نفت خام انرژی در دسترس بشر قرار دهد که این میزان ۱۰ برابر مصرف سالانه انرژی در جهان است.همچنین می توان از این سوخت ها بیشتر در تولید گرما بهره برد زیرا می توانند باعث صرفه جویی اقتصادی چشمگیری شوند.
تاریخچه انرژی زیستی :
در تاریخ بشری استفاده از انرژی زیستی به دوره های ابتدایی باز می‌گردد یعنی از زمانی که آتش شناخته شد، انسان نخستین همواره از چوب و برگ خشک درختان به عنوان سوخت استفاده می‌کرده است. در خصوص بیوگاز، قدیمی‌ترین مورد خروج گاز و اشتعال ناقص آن به وسیله دفن زباله در طبقات زیرین زمین توسط پیلی نی روس گزارش شده است. وی خروج گاه به گاه گاز طبیعی و اشتعال ناقص آن را از طبقات زیرین زمین مشاهده کرد ولی وان هلمونت درسال ۱۶۳۰ شناسائی و اشتعال این گاز را رسماً اعلام کرد. در ایران نیز استفاده از بیوگاز سابقه ای قابل توجه دارد. محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی (۱۰۳۱-۹۳۵ ه ق ) نخستین کسی است که بر اساس منابع تاریخی این منبع انرژی را به عنوان سوخت یک حمام در اصفهان به کار برده است.
http://www.suna.org.ir
منبع : ویکی پدیا